KOCAELİ (İHA) – Almanya’da yaşayan Filiz Aksoy, ’ataksi’ teşhisi konulan, kaldırımdan kendi başına çıkamayan, bayır aşağıya kendi başına inemeyen çocuğu için Türkiye’nin yolunu tuttu. Oğlu ile bir kere özgürce oynayabilmek umuduyla 2 bin 500 kilometre yol gelen anne, oğlunun dört günde eğitime cevap vermesinin ardından 6.5 yıl sonra ilk kez özgürce oyun oynadı.
Almanya’nın Stuttgart şehrinde yaşayan Filiz Aksoy’un oğlu Ekrem, 6.5 yıl önce dünyaya geldi. Yürüme çağına gelen Ekrem’de değişiklik olduğunu fark eden anne, hemen doktorların yolunu tuttu. Ekrem’e ’ataksi’ teşhisi konulurken, anne Filiz Aksoy da arayışlarına başladı. 5 sene boyunca Almanya’da arayışları ile eğitimi sürdüren anne Aksoy, istediği neticeyi ve eğitimi alamayınca Kocaeli’nin Başiskele ilçesinde bulunan Atlantis Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’ni keşfetti. Bir arkadaşının tavsiyesi üzerine hemen merkezin yetkilileri ile irtibata geçen anne, hızlıca Türkiye’nin yolunu tuttu. At terapisi, fizik tedavi, duyu bütünleme, tomatis, bireysel terapi, oyun terapisi, karanlık oda terapisi ve merkezde bulunan hayvanların katkısı ile 4 gün sonra Ekrem, kendi başına koşmaya, bayır tırmanmaya ve hiç çıkamadığı kaldırımları tek başına desteksiz çıkmaya başladı.
6.5 yıl sonra gelen oyun
Kısa sürede kaliteli eğitime cevap veren Ekrem ile annesi Filiz Aksoy, 6.5 yıl sonra ilk kez özgürce oyun oynadı. Süreci anlatan anne Filiz Aksoy, "Ataksi tanısı var. Dengeyi sağlayamıyor. Merdivenleri, kaldırımları kendi başına çıkamıyor. Koşamıyor, bayır çıkamıyor, inemiyordu. Hep bir destek olması gerekiyordu. Çok tedirgindim. Bir anne olarak ‘Nasıl baş edebilirim?’ diye çok endişeliydim. Almanya’da eğitime başladık. Haftada bir fizik tedavi, duyu dersine giriyorduk. 25-30 dakika yeterli olmadı. Bir arkadaşın sayesinde burayı öğrendik ve hemen geldik. 4 gün sonra benim oğlum fırtına gibi oldu. Kendi başına yapamadığı her şeyi yapmaya başladı. Atın üzerinde kendi başına duruyor. Özgüveni yerine geldi” dedi.
İlk kez oğlu ile özgürce 6.5 yıl sonra oyun oynadığını ifade eden Aksoy, “Yakalamacılık oynadık. Önceden bu mümkün değildi. Hep ayakları bir birine dolanıyordu. İlk defa mesafeli şekilde bu oyunu oynadık. Çok bekledim bugünü, çok üzülüyordum. Yaşıtları yapıyordu, Benim oğlum niye yapamıyor?’ diye kendime çok soruyordum. Oğlum başardı. İyi ki ümidimizi kaybetmemişiz. Benim için çok önemli bir detay. Oğlum için çok üzülüyordum. Onu ister istemez geri çekiyordum artık çekmeyeceğim” diye konuştu.