12 Kasım 1999 Düzce depreminin yıl dönümü nedeniyle Kaynaşlı’da düzenlenen anma törenlerinin ardından depremde yakınlarını kaybedenler mezarlıklara akın ettiler.
Düzce’de 12 Kasım 1999 yılında meydana gelen 7.2 şiddetindeki depremde yaşanan yıkım sonrasında çok sayıda can kaybı yaşanmıştı. Depremin 21. yıl dönümünde depremin merkez üssü olan Kaynaşlı’da anma töreni düzenlendi. Depremde hayatını kaybedenlerin anıldığı etkinlikte hayatını kaybedenlerin yakınları, kayıpları için dualar ettiler. İlçe meydanında deprem şehitleri için okunan mevlidin ardından depremde yakınlarını kaybedenler, Kaynaşlı mezarlığına akın ettiler. Yakınlarının mezarlarını ziyaret ederek dua eden depremzedeler, acılarının hala taze olduğunu dile getirdiler.
“12 Kasım’ı hiç mi hiç unutamıyorum”
Depremde babasını ve abisini kaybeden Yüksel Kurnaz; “Depremde babam ile abimi kaybettim. Onlar bizim içimizde yaşıyor. Hala yaşıyorlar gibi. İzmir’deki depreme bakamadım orada da kızım yaşıyor. Ne düşüneceğimi bilemedim zaten haberimde olmamıştı. Depremin olduğunu bana birisi haber verdi. Çok korktum yanına gidemedim. 12 Kasım’ı hiç yaşamamış gibi hissetmiyorum çok fena bir acı oldu bizim için. O gün zaten yaşıyor muyuz yaşamıyor muyuz belli değildi. O gün öldük zaten bizde” şeklinde konuştu.
Depremde iki yeğenini kaybeden Hanife Şahin; “İkisi üçüncü gün bulundu. İkisi bir yerdeydi. Amca çocuklarıydı. Biri bekardı, birisi evliydi. O zaman ki belediye reisinin binasının altında bulundular. Benim yeğenlerimdi. Sokaklarda 3 gün yeğenlerimin bulunmasını bekledik. Bunları çıkardılar hiç göstermediler” dedi.
“İzmir’de yaşanan depremde de 1999’da yaşadığım duyguları yaşadım”
Depremde babasını kaybeden Fikriye Güner; “Babamı kaybettim. Kahvehanesi vardı. Namazdan çıkan amcalar yanında gelirdi. 9 arkadaşıyla birlikte enkaz altında kaldılar. Çok üzgünüm. Bizde yaşadık. Asla o acılar unutulmuyor ve unutulmaz. Zor günlerdi. Çok zor ve çok acı günlerdi. İzmir’de yaşanan depremde de 1999’da yaşadığım duyguları yaşadım. Çok üzücüydü. Zor bir zamandı” ifadelerinde bulundu.
1999 yılında yaşanan depremde eşini kaybeden Dilber Erdol; “Beyim rahmetli oldu. Aynı bugünkü gibi acım taze duruyor. Depremde ben burada değildim. Sonradan geldim. İzmir’de yaşanan depremde de aynı kendimiz olduğu gibi hissettim. Çok üzgünüm çok” şeklinde konuştu.
Depremde yakınlarını kaybedenler mezarlık ziyaretinin ardından evlerinin yolunu tuttu.
