DOSTLUK ÇERÇEVESİNDE ; GÜVEN VE SADAKAT

İnsanların hayatlarının her zamanında ihtiyaç duyduğu ve koşulsuz olarak olması gereken iki olgudur güven ve sadakat.. Olmadığı takdirde insanların yalnızlaşması ve toplumlarda soyutlanması kaçınılmaz bir sonuç olarak ortaya çıkar.Her insan etrafında güvenebileceği ve sadakatından şüphe etmeyeceği dostlara ihtiyaç duyar.Fakat bilinmelidir ki böyle dostluklar edinmek için bireysel ve toplumsal olarak herkesin ahlak kuralları çerçevesinde sorumluluklarını yerine getirmesi mutlak olması gerekendir.Tektaraflı güven ve sadakat olgusu zaman içerisinde yok olmaya mahkum davranış bütünlüğü olarak kendini ortaya koyacaktır.

Malesef günümüzde dostluklar menfaat ve çıkarlar üzerine kurulduğu için güven ve sadakatın söz konusu olması mümkün olmuyor. Bu sonuç ile günümüz dostlukları kırıcı yıpratıcı bir sonuç yaratarak güven ve sadakat ın oluşumundan önce son bulmaktadır.

İnsanların toplumlarda öncelikle kendi sorumluluklarını yerine getirmeyi ahlaki kural olarak kabul etmesi gerekmektedir.

Unutulmamalıdır ki dostluklar kendiliğinden oluşan olgular değil kişinin gerek karakteriyle gerekse bilişsel davranışlarıyla kazanması gereken olgulardır. Bu çerçevede güven ve sadakat ile taçlandırılmış dostlardan yoksun bir insan kendini yargılamaktan kaçınmamalıdır.Önce beklentileri karşılamak gerekirken sürekli beklenti içinde olmak bencil ve yıpratıcı bir düşünce yapısı olarak ortaya çıkar.Bu durumda ise kişinin kendinden başka dostu olmadığını anlaması fazla zaman almayacaktır.

Genel olarak dostluklar edinememiş insanlar kendilerini mutlak iyi karşısındaki insanları ise mutlak kötü olarak kabul ederler.Bu insanların yargıları değişmediği sürecede dostluklar edinmesi mümkün olmadığı gibi hayatı menfaat ve çıkarlar doğrultusunda güven ve sadakatten uzak, her geçen zamanda ise yanlızlaşmaya mahkum bir yaşam döngüsü içerisinde kalacaktır. 

Dostluk'un, her durumda yanında olan, zaman zaman sığınılacak liman olarak kabul edilen, koşulsuz olarak güven ve sadakatı net olarak anlaşılabilen bir olgu olmaktan uzaklaşmış ve tamamen kişisel egolarla sınırlandırılmış bir düşünce yapısıyla sağlanabilecek kişisel ve toplumsal bir yapı olması söz konusu olamaz. 

Öncelikle beklenti içerisinde olmaktansa beklentileri karşılamak adına ilk adımı atmak tercih edilmelidir. Çünkü bu durumda ancak karşınızdaki insanın da sizin gibi düşünmesini sağlayarak dostluk çerçevesinde güven ve sadakata dönük ilk davranış sergilenmiş olacaktır. 

Toplumlarda en belirleyici davranış biçimi kişilerin ön yargıları ve empatiden yoksun davranış bozukluklarıdır.Bu davranış biçimleri ise kişileri toplumsal gereklilik olan dostluklara tüm kapıları kapamaya neden olmaktadır. 

Anlayış beklediğimiz kadar anlayışlı olmamız gerektiğini unutmamamız gerekiyor.toplum içerisinde kırıcı, yıpratıcı olmamayı mutlak benimsemeliz. Aksi takdirde çevremizdeki insanların bize olan güvenlerini sarstığımız gibi yeni oluşabilecek dostluklara tüm kapıları kapamış oluruz.Unutulmamalıdır ki dostluk çatısı altında gelişen güven ve sadakat olgusu her insanın mutlak ihtiyaç duyduğu ve yaşamı boyunca ihtiyaç duyacağı bir kavramdır. Bu nedenle sahip olunan dostlukları dahada ilerletmeye ve mümkün olduğu kadar dostluklar edinmeye önem göstermeliyiz. 

Bu doğrultuda, bireysel hatalardan, ahlak kurallarına aykırı davranışlardan kaçınılmalı ve çevremizde güven ve sadakat a dönük dostluklar kurmak için çaba sarfetmek gerektiğini unutmamalıyız. 

Ayrıca kazanılmış dostlukların var olma nedenimiz olduğunu bilmeli ve bu doğrultuda hareket etmeliyiz. Aksi takdirde manevi bir değer olan dostluğu maddi değerler üzerine inşa etmemiz bizleri yalnızlığa ve yoksunluğa mahkum edecektir. Unutulmamalıdır ki dostluk kazanılması zor, kaybedilmesi kolay bir olgu iken dostlarımızın ve dostluklarımızın kıymetini bilmeli, ona göre hayatımıza yön vermeliyiz.Herkes tarafından bilindiğine inanıyorum "Gerçek dost huzurun adresidir".